Orpg|| Lauren & Tessa

Austin Miller

*slaapt*

Christabella Maria Martinez

Voor het eerst in mijn leven verveelde ik me, ik zucht even.
Austin kon ik ook niet wakker maken, nouja het kon wel.. Alleen ik wist niet wat hij zou doen na zijn gedrag van gister.
Ik ruim even mijn bord en glas op en leun dan wat tegen het aanrecht aan terwijl ik maar buiten kijk.

Alice April Anderson

"Alice! Laten we even uitwaaien aan het strand!" roept Jason en pakt mijn arm vast. Ik draai mij om en zucht. "Oke, oke." mompel ik en loop met hem mee naar zijn auto.
Ik stap in en hij rijdt naar een parking dichtbij het strand. Daar stap ik uit en loop richting het strand. Ergens tussen het zand plof ik neer, Jason komt naast mij zitten. Hij legt een arm om mij heen. "Laat het los." fluistert hij en drukt mij tegen zich aaf. Ik zucht en leun wat tegen hem.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zucht, ik werd gek van het opgesloten zitten in dit kleine kamertje.
Ik kan geen kant op, ik heb niets te doen en ik heb nogal honger inmiddels.
Zachtjes laat ik me maar op de grond zakken, ik sluit even mijn ogen en probeer na te denken.. Hoe kon ik hier ooit uit komen?

Austin Miller

*slaapt*

Christabella Maria Martinez

Uiteindelijk besluit ik toch maar naar boven te gaan.
Vrolijk huppel ik richting Austin zijn kamer "gooeedemorgeenn schone slaper !" Zeg ik met een zangerige stem als ik Austin zijn kamer in kom gelopen.. Nouja een soort halve huppel was het nogsteeds meer.
Austin kreunt wat "waarom zo vroeg ?" Moppert hij.
"Het is inmiddels al 12 uur.. Wil je een ontbijtje ? Some Thea perhaps ?" Zeg ik dan, het laatste klinkt bij mij heel raar omdat ik met een Engels accent probeer te praten maar mijn Spaanse accent komt er doorheen.
Ik loop op Austin af en prik hem in zijn zij "opstaan opstaan opstaan" roep ik dan vrolijk terwijl ik door blijf prikken en Austin inmiddels de slappe lach heeft door het kietelende geprik in zijn zij.
Uiteindelijk stop ik met het prikken en kijk hem met mijn allerliefste gezichtje aan "alsjeblieeeft" smeek ik dan.
"Oké dan" antwoord Austin en komt overeind, ik klap in mijn handen en loop daarna vast naar beneden.
Ik maak alvast de thee en het ontbijt klaar voor Austin, net als ik klaar ben komt hij binnengelopen.
"desayuno, comer sabroso" zeg ik dan met een glimlach en zet het neer voor Austin.
Ik ga zelf nog even tegenover Austin zitten met een kopje thee.
Het blijft even stil zelfs na het eten, ik kijk even naar Austin "Austin even over gister.. Als je het wilt vertellen.." Zeg ik dan.
"Het is niet belangrijk" herhaalt Austin weer.
"Maar zelfs als het niet belangrijk is mag je het vertellen" zeg ik dan terwijl ik wat schuin kijk om hem aan te kijken en hem een glimlach schenk.
Ik sta heel eventjes op en was het bord en de twee kopjes dan nog even af.

Alice April Anderson

Zo zitten we al een tijdje. Ik zucht en sta in een ruk op. "Ik ga maar weer eens naar huis voor moest de politie komen met meer nieuws." Ik strompel verder het strand af totdat ik uiteindelijk bij de villa kom. Ik loop de tuin in en dan naar binnen, waarna ik naar boven loop. Ik loop Enrique zijn kamer in en ga daar zitten op de grond en zucht.

Enrique Emanuel Salvador

Er was geen raam, de enigste deur die er was zat behoorlijk zwaar op slot.
Het enigste wat ik zou kunnen doen is proberen Jason te verslaan en zo de deur door te kunnen lopen.. Maar ik kon niets met mijn handen zo op mijn rug gebonden..
Het enigste wat ik kan hopen is dat iemand me gaat zoeken en me vind.. Of ik moest een manier vinden mijn touw door te snijden.
Nogsteeds dacht ik verder over een plan.
In de tussentijd probeer ik mijn handen wat te bewegen zodat ze misschien wat losser in het touw komen te zitten.

Austin Miller

Ik haal mijn schouders op. "Laat het maar zitten." zucht ik en sta op. Ik hoorde de voordeur open en dicht gaan, vast Alice. "Ik ga nog is proberen rond te kijken met Alice." Ik loop de trappen op en zie dat de deur van Alice haar kamer openstaat. Daar bevindt ze zich precies niet.
Ik hoor gesnik van boven komen, ik loop nog een verdieping hoger en ga de kamer van Enrique binnen. Daar zie ik haar op de grond zitten. "Ah Alice toch." zeg ik sussend en trek haar recht. Ik geef haar een knuffel.
"Laten we nog is gaan rondkijken." Ik laat haar los als ze knikt. Ik loop alvast terug naar beneden en ga in de auto alvast zitten.

Christabella Maria Martinez

Met Alice gaan rondkijken ? Waar naar ?!
Misschien had ik het wel helemaal mis gehad dat hij toch graag wou dat ik hier bleef..
Waarom deed hij opeens zo ? Door die kus ? Ik had mijn excuses al aangeboden en ik was niet bij de tijd op dat moment.. En hij zij zelf dat het nou niet echt verschrikkelijk was.
Fijn ook dat mijn eerste kus was terwijl ik dronken was !
Gefrustreerd sla ik met mijn hand op de tafel, ik sta op en loop maar boven.
Daar trek ik mijn motorpak aan, ik loop naar beneden pak mijn sleutel en helm en loop door naar buiten.
Ik ga op mijn motor zitten en laat hem vast starten, ik kijk recht in het gezicht van Austin.. Ik zet mijn helm op en geef wat gas om tussen de auto's uit te komen.
Zodra ik er goed voor sta laat ik het gas een paar keer draaien, heerlijk was dat geluid.
Vervolgens laat ik mijn rem los en rijd er hard vandoor.

Alice April Anderson

Ik hoor Austin zuchten en zie hem met zijn ogen draaien. Dan geeft hij gas en vertrekt.
Ongeveer twintig kilometer verder op, parkeert hij de auto. We stappen uit en beginnen rond te kijken.

Enrique Emanuel Salvador

De wond op mijn arm van het mes begon inmiddels behoorlijk te prikken, ik voelde me inmiddels ook behoorlijk smerig met al dat opgedroogde bloed op mijn gezicht.
Ik heb inmiddels behoorlijk dorst en honger, heel even laat ik me wat lusteloos tegen de muur aan leunen.
Ik was maar gestopt met mijn handen te bewegen om ze losser te krijgen het touw begon er steeds meer in te sluiten.
Hoe laat zou het zijn ? Middag ? Avond ? Wie weet waren we al bijna bij de volgende dag !
Ik sluit even mijn ogen.

Austin Miller

We lopen een verlaten fabriek in. "Ik zal hier kijken, kijk jij daar." zeg ik terwijl ik wijs naar een plek. Ik zoek naar iets, al is het maar een geheime gang of iets van Enrique.

Christabella Maria Martinez

Ik rijd een stuk naar een natuurpark en rijd daar een beetje langs.
Het zag er prachtig uit, een mooie plek om te onthouden.. maar nu wou ik lekker blijven rijden.
Ik geef even wat extra gas bij waardoor ik moet glimlachen.. heerlijk.

Alice April Anderson

Plots staat er iemand tien meter voor mij met een mes in zijn hand. Ik begin kei hard te gillen, draai mij om en ren weg. Austin komt meteen aangevlucht en houdt mij tegen. Hij ziet dan ook de man met het mes afkomen op een langzaam tempo. "Ga naar de auto!" beveelt Austin en trekt mij mee.

Enrique Emanuel Salvador

Ik voel me inmiddels wat lichtelijk draaierig worden.. Even knipper ik met mijn ogen.
Er begint een behoorlijke hoofdpijn op te steken en mijn arm begint inmiddels behoorlijk te branden en te kloppen.
Ik kreun eventjes zacht, er loopt iemand weer naar binnen.
Er word een behoorlijke trap tegen mijn zij gegeven opnieuw kreun ik even.
"Je bent echt een nietsnut" zegt diegene dan en lacht wat emotieloos.
"Wat wil je nou ?" Weet ik met moeite uit te brengen maar dan zakken mijn ogen al weer dicht.

Austin Miller

Ik duw Alice in de auto en spring dan zelf achter het stuur. Ik start de auto en geef vol op gas. De auto vlamt vooruit. Ik kijk door de achteruitkijkspiegel. Stilaan verdwijnt de man aan de horizon. Ik zucht diep en verlaag het tempo wat. "Laten we even in het stad daar kijken." zeg ik als we een of ander verkeersbord met allerlei richtingen op tegenkomen.

Christabella Maria Martinez

Na een tijdje besluit ik maar terug te keren straks zou ik te laat zijn voor mijn 'date'.
Ik rol even met mijn ogen om de gedachte bij het woord date.. Bah.. Vooral na gisteravond.
Ik schud mijn hoofd eventjes.

Alice April Anderson

Ik zucht diep. Enrique, waar ben je toch? Ik schud mijn hoofd lichtjes en zucht nogmaals. Het voelt zo leeg allemaal nu, ik kan niet zonder hem... Ik leun wat tegen het raampje aan met mijn hoofd. "Het komt wel in orde, Alice." hoor ik Austin zeggen. Ja, tuurlijk joch. Ik geloof het niet. Maar als antwoord haal ik mijn schouders op en mompel wat onverstaanbaars.

Enrique Emanuel Salvador

Opeens word ik weer overeind gesleurd, het doet pijn aan mijn rug aangezien die langs de muur schraapt.
Ik open mijn ogen intussen weer snel, het doek word even van mijn mond gehaald maar voor ik wat kan zeggen word er een glas met water in mijn mond leeg gegoten.. Of nouja water.. Water met een heel raar smaakje.
Snel word het doek weer voor mijn mond gedaan en diegene loopt weer weg.
In een kwartiertje word alles opeens wazig, ik ben misselijk en kan niet helder meer na denken.. Wat voor goedje hadden ze in dat water gedaan ?!

Austin Miller

Lichtelijk bezorgd kijk ik Alice aan. Bij de eerst volgende parkeerplaats, stop ik de auto en stap uit. Alice volgt mijn voorbeeld ook. We slenteren wat verder.

Christabella Maria Martinez

Onderweg zie ik opeens een apart winkeltje ergens alleenig op de weg die mijn aandacht trekt.
Ik stop eventjes en loop het winkeltje binnen, het belletje klinkt vrolijk door het winkeltje heen.
Er verschijnt een beetje een oud gebocheld vrouwtje "goedemiddag jongedame, kan ik je helpen?" Vraagt ze lief met een trillerig stemmetje.
"Nee ik ging eigenlijk even rondneuzen, maar als ik hulp nodig heb.." Zeg in dan met een glimlach.
Het vrouwtje glimlacht en bekijkt me even terwijl ik het winkeltje rondloop, er staan wat aparte dingetjes waar mijn aandacht even naar toegetrokken word.. Sommige dingen zijn wat smerig maar toch word ik er door aangetrokken.
Opeens staat het vrouwtje achter me en begint te praten waardoor ik schrik en half de kast om laat vallen, ik kan alles net tegenhouden.
Het vrouwtje giebelt een beetje "kom eens dichterbij" even twijfel ik maar dan kom ik een stap dichterbij en glimlach een beetje.
"Weetje je bent een mooie meid.. Je hebt echt een gift weet je dat.. Je beschikt over magie" begint ze, ik zet nu een stap achteruit en kijk haar verbaasd aan.
"Je kan grootse dingen doen wist je dat" ratelt ze verder, ze lijkt wel geobsedeerd.
Snel loop ik langs haar het winkeltje uit en stap zo snel mogelijk mijn motor weer op om naar de villa te gaan.. Wat een verhaal zeg.. Wacht maar tot Austin dit hoort.. Tenminste als hij nog tegen me wilt praten.
Ik kijk eventjes een beetje sip terwijl ik mijn weg vervolg.

Alice April Anderson

Hopeloos kijk ik om mij heen. En dan plots in een ruk wordt het mij teveel. Ik barst in tranen uit en grijp mij vast aan Austin. Hij slaat zijn armen om mij heen. "Austin... Ik wil naar huis." haspel ik en laat hem dan los. Ik probeer wat tranen weg te vegen, waarna ik terug naar de auto stap in snel tempo. Austin komt achter mij aangelopen en opent de auto. Ik stap in en veeg de resterende tranen weg.

Enrique Emanuel Salvador

Ik probeer me even op te trekken en te gaan staan maar zodra ik sta duizelt alles gelijk om me heen.
Ik loop wat slingerend door de kamer en voor ik het weet lig ik weer op de grond.
Even krul ik me wat op, ik staar voor me uit.. Ik voelde me zo verdoofd opeens net alsof ik niets meer kon bewegen.
Mijn hartslag gaat langzamer en er komen vlekken voor mijn ogen.. Dit was niet goed.. Probeerde ze me te vermoorden ?!
Opeens valt mijn oog op mijn behoorlijk kapotte telefoon, ik steek mijn hand moeizaam uit en probeer hem aan te krijgen.
Het lukt! Ik stuur HELP! Naar Alice die onder mijn sneltoets staat met wat moeite in de hoop dat ze het zou ontvangen en dat de politie misschien zou kunnen traceren waar ik zit.
Ik begin zwaar te ademen en mijn hart begint langzamer te kloppen, ik trek wat samen en leg mijn hand op mijn hart.
De vlekken voor mijn ogen worden steeds groter.. Ik zou snel gevonden of geholpen moeten worden.. Anders is het over.

Austin Miller

"Stop!" gilt Alice plots hard enkele seconden nadat haar telefoon is afgegaan. Ze grijpt naar het stuur, ik druk meteen op de rem. "Rustig, rustig. Wat is er?" probeer ik kalm te zeggen. "Ga naar het politiebureau nu meteen!" gilt ze. Ik geef plankgas naar het politiebureau terwijl Alice mij uitlegt dat ze een bericht van Enrique heeft ontvangen.

Christabella Maria Martinez

Na een tijdje kom ik aan bij de villa, ik stap af van mijn motor en zet mijn helm af.
Even schud ik mijn haar al uit, tot mij teleurstelling.. He wacht wat teleurstelling ?! Bella waar ben je mee bezig ?! .. Zie ik dus dat de auto van Austin er niet staat.
Met een stom pruillipje waardoor ik me wel voor mijn hoofd kan slaan loop ik naar binnen toe en veruil dan op mijn kamer mijn motorkleding voor mijn gewone kleding van vanochtend.

Alice April Anderson

Ik spring de auto uit en ren het politiebureau in. Onmiddellijk houd ik een van de agenten tegen en stop mijn telefoon onder zijn neus. "Enrique heeft mij een bericht gestuurd en jullie moeten hem traceren." ratel ik. De agent knikt kort en begeleidt mij naar een of ander lokaaltje.
Uiteindelijk vinden ze waar Enrique zit, ik grijp het papiertje waarop het adres staat en ren naar buiten. Ik hoor net de agent nog roepen: "Mevrouw, u moet wachten op versterking!" Maar dat negeer ik.
Ik spring terug in de auto en Austin gaat er op volle snelheid vandoor naar het adres.
We komen aan aan een of ander oud station. Ik spring uit de auto terug en ren het gebouw binnen met Austin achter mij. "Enrique?!" roep ik buiten adem. Ergens hoor ik licht gekreun vandaan komen. Ik draai mij om naar de deur en probeer hem open te doen,maar het zit vast. Austin duwt mij aan de kant en trapt de deur in. Ik kijk hem even verbaasd aan en ren dan het trapje af. Ik spring van de laatste paar treden en pak mijn telefoon, die ik gebruik als zaklamp. Ik zie Enrique in een hoek op de grond liggen in elkaar gedoken. Ik laat mij naast hem neervallen en pak zijn arm vast. "Enrique!" schreeuw ik en laat mij wat op hem neervallen. In de verte hoor ik sirenes. "Enrique kom op, geef niet op." snik ik en pak zijn hand vast met twee handen. De tranen rollen over mijn wangen en ik voel ze druppelen over mijn hand en dan over Enrique zijn hand. Ik hoor Austin naar boven teruggaan, vast om de ziekenwagen op te wachten.
Een lichtblauw licht begint te schitteren uit de hand waarin mijn handen met Enrique de zijne zijn verstrengeld. Ik kijk geschokt op en voel mij wat slap worden, maar ik houd mij sterk. "Kom op, Enrique!" blijf ik volhouden.

Enrique Emanuel Salvador

Mijn hart klopt langzamer en langzamer, ik hoor vaag iemand op de achtergrond praten.
Opeens word ik ergens op opgetild, ik hoor nu meerdere mensen praten.. Ik word ergens ingeschoven.
Opeens word alles stil, ik hoor niets meer en mijn hart stopt even met kloppen.

Austin Miller

"Neeeeeee!" hoor ik Alice plots krijsen. Ik ren naar haar toe en zie dat de hartmonitor gestopt is met piepen. De dokter is aan het proberen te reanimeren, maar het lijkt niet te lukken. Kom aan, Enrique, je bent sterk...

Christabella Maria Martinez

Ik loop naar beneden toe en loop dan de keuken in.
Even huppel ik wat naar de koelkast toe en pak een glas met water.
Ik neem een slokje en kijk dan naar de klok ik had nog aardig wat tijd.